(ชีวประวัติ) ทรายเม็ดหนึ่ง ...ตอน ครูประยูร วีรวงศ์ไปเยี่ยม

ครูประยูร วีรวงศ์ไปเยี่ยม

     ครูประยูร  วีรวงศ์ ครูสอนประจำชั้น ม.๒ ท่านมีความรักใคร่ห่วงใย เมตตาข้าพเจ้าเป็นพิเศษตั้งแต่เรียนอยู่ชั้น ม. ๒ 

     วันหนึ่ง  ข้าพเจ้าจะสมัครเข้าเรียนเป่าแตรวงของโรงเรียน ครูประยูร วีรวงศ์ รู้เข้าก็มาหา และห้ามว่า 

     " นายเทพ เธอตัวเล็ก รูปร่างผอม อย่าเรียนหัดเป่าแตรเลย  เดี๋ยวจะเป็นวัณโรค"

     ข้าพเจ้าเชื่อฟังครู จึงไม่ได้เรียนหัดเป่าแตรวง

     วันหนึ่ง ครูประยูร พูดว่า "นายเทพ เธอนึกว่าเธอวิ่งเร็วเป็นกระต่ายหรือ ระวังจะแพ้เต่านะ"

     ครูหมายความว่า  ข้าพเจ้าเรียนหนังสือเก่ง  สอบได้เป็นที่ ๑ ของห้อง  จึงตั้งสมญาเรียกข้าพเจ้าว่า  "นายกระต่าย"  ท่านเรียกคำนี้เสมอ ไม่เรียกชื่อ 

     วันหนึ่ง ครูชี้ให้ครูดอกรัก ภูศรีดูแล้วพูดว่า  "เด็กคนนี้เรียนหนังสือเก่งมาก"

     วันที่ไปขอลาออกจากโรงเรียน ท่านจึงพูดจาสั่งสอน 

     "เธออยากออกไปเป็นครูประชาบาลหรือ"

     "เธอออกไปแล้ว โตขึ้นเธอจะเสียใจ"

     "ถ้าเธอคิดได้แล้ว กลับมาเรียนใหม่นะ"

     คำพูดของครู ทำให้ข้าพเจ้าร้องไห้อยู่ในใจ  จึงก้มหน้าไม่มองหน้าครู   มันเศร้าโศกเสียใจอย่างพูดไมออกบอกไม่ถูก

     "ปีนี้เธอสอบได้คะแนน ๘๙ เปอร์เซนต์  ถ้าเรียนต่อจะได้รับยกเว้นค่าเล่าเรียน ไม่ต้องเสียเงินค่าเล่าเรียน"

     ข้าพเจ้าก้มหน้านิ่ง ร้องไห้อยู่ในใจ  น้ำตามันไหลอยู่ในท้อง เดินจากครูประยูร วีรวงศ์มาร้องไห้ตลอดทาง  สวนคนก็หยุดร้องไห้  พอลับตาก็ร้องไห้ครางฮีอๆ มาตลอดทาง  จนถึงบ้านระยะทาง ๘ กิโลเมตร  จึงได้หยุดร้องไห้ เมื่อเห็นหน้าพ่อแม่ พี่น้องมันก็หยุดได้เอง

     ไปเข้าเป็นครูประชาบาลเงินเดือน ๑๔ บาท อยู่ที่โรงเรียนบ้านแจงงาม  เป็นอยู่ไม่นาน วันหนึ่งครูประยูร วีรวงศ์ ก็เดินทางไปเยี่ยมถึงโรงเรียน ท่านขี่จักรยานจากตัวเมือง ไปเป็นระยะทาง ๒๐ กิโลเมตร  เพื่อเยี่ยมเยียนลูกศิษย์ที่ท่านรักใคร่ห่วงใยเป็นพิเศษ

     คำพูดของครูเพียง ๒-๓ ประโยคมันผันชีวิตของข้าพเจ้าได้ เพราะจำได้ฝังใจไม่ลืมเลย  เป็นครูประชาบาลได้ ๒ ปี  จึงได้ลาออกกลับไปเข้าเรียนใหม่ที่โรงเรียนฝึกหัดครูสนามจันทร์  เพราะจำคำครูได้ฝังใจ

     "ถ้าเธอคิดได้แล้วกลับมาเรียนใหม่อีกนะ"

     คำพูดประโยคนี้ของครูประยูร วีรวงศ์  จึงทำให้ข้าพเจ้าตัดสินใจลาออกจากครูประชาบาล  เข้าเรียนใหม่ อย่างไม่นึกอาลัยอาวรณ์อะไรเลย 
     แล้วขายจักรยาน ขายเสื้อกางเกงขายาว ขอเงินพ่อได้ ๕๐ บาท แล้วรวบรวมเงินได้ราว ๑๐๐ บาท  เดินทางไปเข้าเรียนโรงเรียนฝึกหัดครูประกาศนียบัตรจังหวัด ที่สนามจันทร์  เข้ารายงานตัวต่อครูแช สามไชย ครูใหญ่  เป็นนักเรียนใหม่เมื่ออายุ ๑๗ ปี   ที่โรงเรียนฝึกหัดครูสนามจันทร์  เมื่อวันที่ ๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๘๖

  (โปรดติดตามต่อไป)